Dankwoord van Jantine Jongebloed

“Op mijn 16de hingen er naaktfoto’s van mij in de aula. Dat was de eerste zin van mijn verhaal voor de Volkskrant. Een zin waarvan ik, toen ik ‘m schreef, niet had kunnen vermoeden hoeveel impact hij zou maken. Toen ik onderzoek deed naar wat mij precies is overkomen toen ik een puber was, toen ging dat onderzoek over mij. Wat was er gebeurd, waarom, wie had een rol gespeeld? Maar toen ik begon te schrijven, wist ik dat het een verhaal aan het worden was dat helemaal niet alleen maar over mij ging. Het werd een verhaal over seksualiteit, over privacyschending, over online geweld tegen vrouwen en meiden, over het recht hebben om je sexy te voelen, je seksueel te uiten, en dat niemand het recht heeft misbruik van je te maken.

Het werd daarmee een verhaal over vrouwenrechten – niet in de praktische zin van het woord – het is geen verhaal over handelingsbekwaam zijn, over stemrecht, en niet over dat vrouwen op de werkvloer even veel waard zijn als mannen. Het werd een verhaal over een nog basaler recht, en een recht waar we ook hier, in het progressieve Westen, nog altijd mee worstelen: het recht van vrouwen om over zichzelf te beschikken. Om zelf te beslissen waar ze zin in hebben, waar ze zich goed bij voelen, wat ze doen, of laten. Of dat nu bloot, of juist bedekt, of sexy of kuis is. Zonder oordeel, zonder straf.

Het werd ook een verhaal over de toekomst: over hoe ik denk dat sekseducatie kan bijdragen aan minder seksueel geweld. Het resulteerde in een boek voor middelbare scholieren en voor scholen, met een lesmethode die blootlegt hoe de dynamiek rondom slut shaming en victim blaming werkt, en hoe we, door sexting en seksualiteit te normaliseren, kunnen zorgen voor een ander klimaat waarin daders van seksueel geweld zich beschamen, in plaats van hun slachtoffers. 

Ik ben enorm vereerd dat ik hier vandaag sta. En dankbaar dat Zonta de waarde van die boodschap zag. Ik denk dat ik kan zeggen dat Zonta, Bep Slechte en ikzelf allemaal staan voor gelijkwaardigheid, vrijheid en strijdvaardigheid.
Deze geldprijs valt in vruchtbare aarde: het zorgt ervoor dat ik de komende maanden gefocust kan werken aan een volgend feministisch en universeel verhaal, namelijk aan en boek over twijfelen aan moederschap, en over de vraag wat moederschap, of niet-moederschap, je brengt, in een tijd waarin vrouwen – gelukkig – steeds meer zelf mogen kiezen wat voor leven bij hen past.

Bep heeft me geïnspireerd! Want mocht ik nou géén kinderen krijgen om een erfenis aan na te laten, dan ga ik na mijn dood ook geldprijzen uitreiken aan mensen die hun best doen wat van de wereld te maken: mensen die ons gedachtengoed delen, die zich inzetten voor gelijke rechten van vrouwen en meiden. Zo is deze prijs een soort Pay It Forward geworden.

Dank jullie wel voor de grote eer en de bijzondere waardering. En tot slot: de kans is groot dat ik begin volgend jaar in Rotterdam ga wonen. Dan sluit ik me heel graag bij jullie aan!”

uitgesproken 25 november 2021